7/4/13

SI-US-PLAU, POSA'T EL CASC.

Recordeu aquesta campanya de la tele?

Sóc molt dolent valorant el pas del temps i ara mateix no sabria dir si l'esmentada campanya de conscienciació és de fa molt o poc, però aquest detall tampoc té molta importància ara mateix, ja que on vull anar a parar és que després de tants i tants kms corrent amb la meva "melena" a l'aire, la lesió al genoll em va obligar a canviar d'esport i vaig començar a fotre canya amb bici i em vaig veure obligat a posar-me un casc. Vaig continuar nedant, amb més intensitat que abans i com sempre, obligat  a fer-ho amb casc (bé, allà en diuen gorro). Finalment i necessitat de més emocions vaig començar amb el paracaigudes, i és clar, amb casc si o si.

Curiosament però:

Nedant al mar em va picar una medusa a l'espatlla. Potser sense el gorro m'hauria picat al cap, potser si, però em va picar a l'espatlla.

Amb la bici de muntanya em vaig fotre de morros i vaig acabar amb 28 punts de sutura al genoll bo. Potser si que sense el casc hauria rebut del cap i tot, però els punts van anar a parar tots al genoll.

I avui, saltant amb paracaigudes, equipat amb un casc tipus "hormiga atómica", un mal càlcul al moment del "flare" (que és com en diuen allà de la frenada final just abans de tocar terra), acompanyat d'una ventada inoportuna a l'últim moment ha acabat amb el meu cul botant i rebotant al terra de la zona d'aterratge.

Ja entenc que sigui obligatori el casc. Però a partir d'ara saltaré amb dos pantalons de bici. Els més "encoixinadets" que trobi.


POR FAVOR, PONTE EL CASCO!!


Recordais esta campaña de la tele?

Soy muy malo valorando el paso del tiempo y ahora mismo no sabría decir si dicha campaña de concienciación es de hace mucho o poco, pero este detalle tampoco tiene mucha importancia ahora mismo, ya que donde quiero ir a parar es que después de tantos y tantos kms corriendo con mi "melena" al aire, la lesión en la rodilla me obligó a cambiar de deporte y empecé a meter caña en bici y me vi obligado a ponerme un casco. Continué nadando, con más intensidad que antes y como siempre, obligado a hacerlo con casco (bueno, allí lo llaman gorro). Finalmente y necesitado de más emociones empecé con el paracaídas, y claro, con casco si o si.

Curiosamente pero:

Nadando en el mar me picó una medusa en el hombro. Quizás sin el gorro me habría picado en la cabeza, tal vez si, pero me picó en el hombro.

Con la bici de montaña me caí de bruces y acabé con 28 puntos de sutura en la rodilla buena. Quizás si que sin el casco me habría golpeadoen la cabeza, si, pero los puntos fueron a parar todos en la rodilla.

Y hoy, saltando en paracaídas, equipado con un casco tipo "hormiga atómica", un mal cálculo en el momento del "flare" (que es como llaman allí a la frenada final justo antes de tocar tierra), acompañado de un viento inoportuno en el último momento ha acabado con mi culo botando y rebotando en el suelo de la zona de aterrizaje.

Ya entiendo que sea obligatorio el casco. Pero a partir de ahora saltaré con dos pantalones de bici. Los más "acolchaditos" que encuentre.


2 comentaris:

Anònim ha dit...

Qui amb un mal neix no en cura mes.....no hi ha res a fer....

Jaume Tolosa ha dit...

Vaja, poca esperança em dones....